Almanach Absolwentów Sienkiewicza

Imię:	Marian
Drugię imię:
Nazwisko:	Januszajtis
Klasa:	brak danych
Wychowawca:	brak danych
Data ur.:	03 kwietnia 1889r.
Miejsce ur.:	Mirów
Dawny adres:	brak danych
Kontakt:	Nie żyje
Opis:	Pseudonim " Żegota". , Rawicz ( 1889 - 1973 ) - generał dywizji Wojska Polskiego, wojewoda nowogrodzki. Urodził sie 3 kwietnia w Mirowie ( obecnie dzielnica Czestochowy ), był synem Konstantego - nauczyciela szkoły ludowej - i Marii ze Staszewskich - corki powstańca styczniowego. Swoja edakację, po ukończeniu szkoły początkowej, od 1900 r. kontynuował w rosyjskim Gimnazjum Filologicznym ( mieszczącym sie w murach obecnego IV Lo im. H. sienkiewicza w Częstochowie ). Od 1906 r. w polskim gimnazjum w. Kuropatwińskiego w Częstochowie. Od początku nauki gimnazjalnej związał się z młodzieżowym ruchem niepodległościowym, tj. z Organizacją Mlodzieży Narodowej " Przyszłość" - : Per " i " Sokołem". Wziął czynny udział w strajku szkolnym w 1905 r. , a w następnym roku jako delegat uczestniczył w zjexdzie Związku Młodzieży Polskiej " ZET " w Krakowie. Aresztowany w 1907 r. za działalnośc niepodleglościową, więziony był przez kilka tygodni w Czestochowie. Po ukończeniu miejscowego gimnazjum 9 1908 0 na dalsze kształcenie wyjechał do Dublan, gdzie podjął studia na tamtejszej Akademii Rolniczej. W okresie studenckim, ktory obejmował lata 1909 - 1911 , Januszajtis został współzałozycielem tajnego związku wojskowego" Armia Polska". Wykorzystując okres wolny od zajęć na uczelni przyjechał do czestochowy z materiałem szkoleniowym, ktory wykorzystał podczas ćwiczeń z grupą skautów z prywatnej szkoły swego ojca. W ostatnich dwóch latach studiów pełnił juz funkcję naczelnego komendanta Polskich Drużyn Strzeleckich. w 1914 r. Januszajtis rozpoczął służbę w legionach Polskich jako dowódca I Batalionu 1 pp. Jeszcze tego samegoroku ( 15 sierpnia 1914 r. ) Naczelny Komitet Narodowy delegował go na teren Krakowa z zadaniemutworzenia tam 2 pp Legionów, który po sformulowaniu poprowadził na front. Od 16 . X. 1916 r. juz w randze pułkownika dowodził I Brygadą Legionów. Następnego roku Januszajtis poślubił Zofię Jelita Wybrocką; ślub odbył sie na Jasnej Gorze w Częstochowie. W 1918 r. Januszajtis objął stanowisko wicedyrektora Komisji Wojskowej Tymczasowej Rady Stanu i Rady Regencyjnej. Od listopada 1918 r. byl dowódcą Okręgu Generalnego Białustok i Grupy Operacujnej " Łapy ". Za udział w nieudanym zamachu na rząd Moraczewskiego ( 5 I 1919 r. ) został na krótko aresztowany. Po uwolnieniu przez rok pozostał w rezerwie. Ponowne powołanie Januszaitisa do służby wojskowej nastąpiło 1 lutego 1920 r. kiedy powierzono mu dowództwo Obozu Warownego " Chełmno", a następnie dowództwo 12 Dywizji Piechoty ( DP ). Podczas wojny w 1920 r. został ranny na Ukrainie. W dwa lata później zweryfikowany w stopniu generała brygady, w 1924 r. został awansowany na generała dywizji. W 1924 - 1926 po objęciu posady wojewody nowogrodzkiego Januszajtis przeszedł w stan spoczynku. Zmobilizowany został dopiero podczas kompani wrzesniowej 1939 r. z równoczesnym delegowaniem do sztabu dowództwa obrony Lwowa. Po upadku miasta został aresztowany przez Rosjan i osadzony w moskiewskim więzieniu. Po uwolnieniu w sierpniu 1941 r. wyjechal do Wielkiej brytani i zglosil sie do dyspozycji Naczelnego Wodza. W latach 1942 - 1947 pełnił funkcje inspektora do spraw Zarządu Wojskowego w Londynie oraz przewodniczącego Wojskowego Trybunału Orzekajacego. Januszajtis zmarł 24 marca 1973 r. w Crowley w Wielkiej Brytanii. Po ekshumacji jego ciało przewiezione zostało do Zakopanego i pochowane na nowym cmentarzu. Zmarły uhonorowany był wieloma odznaczeniami miedzy innymi Virtuti militari 5 kl. . Orderem Polonia Restituta 3 kl., Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych ( czterokrotnie ). Zaczerpniete ze Słownika biograficznego regionu częstochowskiego - Ewy i Mirosława Zwolińskich. Marian Januszajtis-Żegota From Wikipedia Skocz do: navigation, szukaj Marian Józef Januszajtis-Żegota (ur. 3 kwietnia 1889 w Mirowie koło Częstochowy, zm. 24 marca, według niektórych źródeł 7 kwietnia 1973 w Turnbridge) - współorganizator polskich organizacji paramilitarnych w zaborze austrowęgierskim, legionista, oficer Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, członek władz RP na uchodźstwie. Od 1908 studiował na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej, a w latach 1909 - 1912 również w jej Wydziale Rolno-Lasowym w Dublanach (inżynier rolnik). Był członkiem i organizatorem polskich organizacji paramilitarnych w zaborze austrowęgierskim - m.in. w latach 1912-1914 komendantem tajnej "Armii Polskiej" i Polskich Drużyn Strzeleckich we Lwowie. Od 1912 członek Wojskowej Komisji Porozumiewawczej i Skarbu Wojskowego przy Tymczasowej Komisji Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych. Od sierpnia 1914 w Legionach Polskich, w których służbę zakończył w 1917 jako dowódca I Brygady Legionów. W latach 1917-1918 szef sztabu Inspektoratu Wyszkolenia Polskiej Siły Zbrojnej, później w Komisji Wojskowej Tymczasowej Rady Stanu. Od listopada 1918 żołnierz Wojska Polskiego. Organizator zamachu na rząd J. Moraczewskiego (w nocy z 4 na 5 stycznia 1919). Po tym wydarzeniu przeniesiony do rezerwy do czasu wojny polsko-bolszewickiej, podczas której powrócił do czynnej służby; w 1929 przeszedł w stan spoczynku. W latach 1924-1926 wojewoda nowogródzki. W latach trzydziestych XX w. działacz Związku Osadników Wojskowych oraz Stronnictwa Narodowego. Ponownie zmobilizowany we wrześniu 1939 - uczestnik obrony Lwowa, a po jego zajęciu przez Sowietów organizator podziemnego ruchu oporu. Aresztowany przez NKWD 27 października 1939, był więziony we Lwowie i na Łubiance w Moskwie. Zwolniony w lipcu 1941 (według niektórych źródeł na mocy umowy Sikorski-Majski), trafił do Londynu, gdzie od września tego roku został przywrócony do służby - do 1942 pozostawał w dyspozycji Naczelnego Wodza. W latach 1943-1944 szef Inspektoratu ds. Zarządu Wojskowego oraz do 1945 szef Biura Ziem Zachodnich i Północnych w Sztabie Głównym w Londynie. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. W latach 1947-1955 był członkiem Rady Narodowej. Pełnił także funkcję przewodniczącego Wojskowego Trybunału Orzekającego. Zmarł w 1973, pochowany na cmentarzu w Crowley. W 1981 jego prochy sprowadzono do Polski - spoczęły na cmentarzu w Zakopanem.