Almanach Absolwentów Sienkiewicza

Imię:	Romuald
Drugię imię:
Nazwisko:	Mielczarski
Klasa:	brak danych
Wychowawca:	brak danych
Data ur.:	5 lutego 1871 r.
Miejsce ur.:	Bełchatów
Dawny adres:	brak danych
Kontakt:	brak danych
Opis:	Urodził się 5 lutego 1871 roku w Bełchatowie. W latach 1884 – 1886 uczęszczał w Częstochowie do gimnazjum Rządowego, przekształconego kilkanaście lat później w gimnazjum im. H. Sienkiewicza. W młodości związany był z ruchem socjalistycznym. Jest wybitnym działaczem spółdzielczym. Został Prezesem Związku Spółdzielni Spożywców, któremu w 20 rocznicę śmierci ( zmarł w 1926 roku ) spółdzielcy częstochowscy ufundowali tablicę pamiątkową , umieszczona na murze Gimnazjum im. H. Sienkiewicza. Po ukończeniu gimnazjum w roku 1892 wyemigrował . I tak w latach 1896- 1899 był bibliotekarzem w Muzeum Narodowym w Raperswil w Szwajcarii. Do kraju powrócił w 1905 roku. Wykorzystując doświadczenie z pobytu na Zachodzie rozpoczął organizować ruch spółdzielców spożywczych w zaborze pruskim. Na I Ogólnokrajowym Zjeździe Stowarzyszeń Spożywczych z Królestwa Polskiego, który odbył się w Warszawie w dniach 27-31 października 1908 r. - 97 lat temu, powołano Biuro lnformacyjne, jako ogólnokrajową organizację spółdzielczą. Na sekretarzy Biura zostali wybrani: Romuald Mielczarski i Stanisław Wojciechowski. Pierwszy kierował oddziałem gospodarczym, a drugi organizacyjno-propagandowym. Od stycznia 1909 r. Biuro Informacyjne rozpoczęło działalność hurtową, lustracyjną i społeczno-wychowawczą. Romuald Mielczarski położył wówczas istotne i trwałe podwaliny pod przyszłą Hurtownię Spółdzielczą. Z usług kierowanego przez niego działu gospodarczego Biura Informacyjnego, jako organizacji zakupów w ajencji , w pierwszym roku istnienia biura skorzystały 82 stowarzyszenia, a roczny obrót wyniósł 177.035 rubli. Po pokonaniu trudności formalno-prawnych, z dniem 1 października 1911 r. Biuro Informacyjne zostało przekształcone w Warszawski Związek Stowarzyszeń Spożywczych (na przymiotnik "Polski" nie zgodziły się władze carskie). W następnych latach był więziony przez władze carskie. Po wypuszczeniu na wolność w roku 1925 został wybrany na Prezesa Spółdzielni Spożywców. Romuald Mielczarski był wykładowca w Szkole Głównej Handlowej. Dziełem jego życia było wydanie pośmiertne w roku 1936 nakładem Związku Polskich Stowarzyszeń Spożywców R. P. dwóch tomów „ Pism ”. Zmarł 30 marca 1926 w Warszawie. Pochowany został na cmentarzu powązkowskim. Mielczarski Romuald (1871 – 1926) – działacz spółdzielczości polskiej, członek Komitetu Centralnego Międzynarodowego Związku Spółdzielczego. Urodził się 5 II w Bełchatowie. Po ukończeniu szkoły początkowej w Radomsku przybył do Częstochowy, gdzie w l. 1884-86 kontynuował naukę w gimnazjum rządowym. W tym czasie zaprzyjaźnił się z innym wybitnym uczniem tego gimnazjum – Wacławem Tokarzem. Następnie przeniósł się do Warszawy. W 1890 r. – tuż przed zdaniem matury – został aresztowany za przekonania lewicowe i osadzony w Cytadeli Warszawskiej. Wyrokiem sądu skazano go na rok więzienia i wydalenie z Kongresówki na dwa lata. Przez Petersburg trafił wówczas do Berlina, gdzie włączył się w działalność Towarzystwa Socjalistów Polskich. Wraz ze Stanisławem Grabskim redagował wówczas „Gazetę Robotniczą” adresowaną dla robotników zaboru pruskiego. Z nakazu władz pruskich w 1892 r. zmuszony został do opuszczenia Berlina i przeniesienia do Zurychu, gdzie przystąpił do współredagowania wydawanego w Paryżu „Przeglądu Socjalistycznego”. W 1894 r. Mielczarski wstąpił do PPS, podejmując równocześnie studia na Akademii Handlowej w Antwerpii. Utrzymywał się wówczas z udzielanych korepetycji i tłumaczeń. Pod wpływem nacisku ambasadora carskiego władze belgijskie nakazały mu w 1895 r. opuszczenie ich kraju. Anulowano jednak ten nakaz ze względu na protest młodzieży belgijskiej. Tymczasem Mielczarski ukończył studia wyróżnieniem i podjął pracę w Bibliotece Reperswilskiej, w której przystąpił do kontynuowania prac rozpoczętych przez Stefana Żeromskiego. Po powrocie do Królestwa w 1900 r. Mielczarski, określany jako „element szczególnie niebezpieczny”, natychmiast został aresztowany i wywieziony do Petersburga. Na mocy ogłoszonego wyroku został przetransportowany do Tbilisi, Tbilisi następnie do Charkowa. W tym okresie zaczęły nawiedzać go chwile zwątpienia w idee socjalizmu. Włączył się więc z całą mocą wraz z Edwardem Abramowskim w organizowanie spółdzielczości polskiej. W 1906 r. wszedł w skład zarządu Towarzystwa Kooperatystów, jeżdżąc po kraju – propagował idee spółdzielczości. W 1909 r. przybył do Częstochowy, gdzie 14 II z jego udziałem zorganizowano konferencję 15 stowarzyszeń z Częstochowy, Żarek, Janowa, Poczesnej, Kamienicy Polskiej, Podlesic i Miedźna, na której propagował rozwój sieci spółdzielczych w Częstochowie. Efektem jego rozmów był założenie w 1913 r. spółdzielni „Jedność”. Wspólnie ze Stanisławem Wojciechowskim (późniejszym prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej) doprowadził do powstania pisma spółdzielczego „Społem” i zostali jego współredaktorami. W 1919 r. Mielczarski wszedł w skład Komitetu Centralnego Międzynarodowego Związku Spółdzielczego oraz organów gospodarczych państwa polskiego. Mimo nalegań i sugestii nie angażował się w politykę i nie okazywał zainteresowania karierą w administracji państwowej, o czym świadczyło odmówienie premierowi Władysławowi Grafowskiemu objęcia taki ministra przemysłu i handlu. Mielczarski zmarł nagle 30 III 1926 r.