| Opis: | Prof. mechanika stosowana, teoria maszyn i mechanizmów, modelowanie i symulacja komputerowa układów fizycznych.Żonaty (Halina Boryczko), syn córka (Piotr ur. 1955, Magdalena ur. 1963); studia: Politechnika Warszawska1954; dr 1961, dr hab. 1969, prof. nadzw. 1977, prof. zw. 1983. uc. im. H. Sienkiewicza w Częstochowie. Polit. Warszawska:
z-ca asystenta, asystent Katedry Silników Spalinowych, następnie Katedry Części Maszyn 1951-55, adiunkt 1958-69, doc. 1969-77, prof. 1977- i kier. 1984- Zakładu (uprzednio Katedry) Teorii Maszyn i Mechanizmów, z-ca dyr. Inst. Mech. Stos. 1973-75, prodziekan Wydz. Fiz. Tech. i Mat. Stos. 1975-78, prodziekan Wydz. Mech. Energ. Lotn. 1978-81; konstruktor, następnie pracownik pionu badawczego Film. Biura Techn. 1954-59, staże naukowe: Leniningradzki Inst. Inż. Film. 1959-60, Case Inst. of Technol., Cleveland, Ohio 1965-66, Anglia 1967, USA 1974, włochy 1989, Chiny 1990; wykładowca (visiting prof.): Iowa State Univ., Ames 1981-83, Univ. of Canterbury 1989, Uniw. w Neapolu 1991; czł. Kom. Bud. Maszyn PAN 1984-89; czł. Rady Naukowej Film. OBR-TECHFILM (przew. 1980-81).
Czł.: SIMP (rzeczoznawca tytularny, czł. –zał. 1969, przew. 1972-75, wiceprzew. 1975-84 Sekcji Teorii Maszyn i Mechanizmów ZG), Polskiego Tow. Mech. Teor. i Stos. 1973- (przew. Oddz. Warszawskiego 1980-81, 1984-86), Int. Fed. for Theory of Machines and Mechanism ( czł. Komisji Mechanizmy i Krzywki 1978-); Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi i inne.
Publikacje: ponad 110 prac z zakresu mech., gł. teorii maszyn i mechanizmów, m.in.: Badanie mechanizmów krzywkowych ruchu przerywanego taśmy filmowej „Arch. Bud. Maszyn” 1964, The Rocking Problem of the Railroad Cars, tamże 1968, monogr. Mechanizmy Krzywkowe 1966, On the Modelling of Certain Mechanical Systems with Hysteresis Loop, Mechanisms and Machine Theory 1980, podręcznik akad. Podstawy teorii maszyn i mechanizmów 1986.
Sposób spędzania wolnego czasu: narciarstwo, sporty wodne; zainteresowania: fotografia; hobby: konstrukcja, budowa i użytkowanie eksperymentalnych moto-lotni.
f. dr hab. inż. ANDRZEJ OLĘDZKI zmarł 7 lipca 2000 r. w Warszawie.
W roku 1954 ukończył wydział Mechaniczny Konstrukcyjny Politechniki Warszawskiej, specjalność Pojazdy Szynowe.
Tytuł doktora w specjalności Teoria Maszyn i Mechanizmów uzyskał na wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej w roku 1961.
Pracę habilitacyjną z zakresu Teorii Maszyn i Mechanizmów dotyczącą dynamiki pojazdów szynowych obronił na tym samym wydziale w roku 1968.
Tytuły profesorskie uzyskał w roku 1977 (tytuł profesora nadzwyczajnego) i w roku 1983 (zwyczajnego).
Od roku 1999 na emeryturze, aktywnie pracował projektując zelektryfikowaną wersję Parapodium PW (dla osób z porażeniem kończyn górnych) i prowadząc wykłady w Instytucie Techniki Lotniczej i Mechaniki Stosowanej na wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej.
Był stypendystą Fundacji Fulbrighata, prowadził wykłady w USA (2 lata), w Nowej Zelandii (3 miesiące), we Włoszech (2 miesiące).
Pod Jego okiem wychowało się wielu absolwentów Politechniki Warszawskiej, wypromował 13 doktorów. Ostatniego - 3 dni temu.
Opublikował ponad 150 artykułów naukowych, uczestniczył w blisko 200 konferencjach naukowych w kraju i za granicą.
Był żonaty, miał dwoje dorosłych dzieci.
Do niedawna główną pasją prof. Olędzkiego było latanie. Gdy tylko pozwalały na to warunki atmosferyczne, latał zbudowaną przez siebie motolotnią. Każdego roku jeździł na nartach (zarówno zjazdowych, jak i biegowych). Był zapalonym fotografikiem.
Profesor Olędzki został uhonorowany wieloma nagrodami krajowymi i zagranicznymi.
Pod koniec życia, W maju 2000, z rąk Jolanty Kwaśniewskiej, profesor otrzymał prestiżową nagrodę "Znak Motyla" - doroczną nagrodę Fundacji "Porozumienie bez Barier".
J. Pawilkowski
Zmarł w 2000 roku. |
